Vrijdag 27 juni Bryce National Park

Vrijdag 27 juni Bryce National Park

Vandaag gaan we naar Bryce National Park. Een twee uurtjes rijden vanaf Springdale waar we nu zitten. Onderweg stoppen we nog even om wat water te kopen en lunch te halen voor onderweg. Naast de standaard muffins hebben we nu ook donuts gehaald om maar in de Amerikaanse sferen te blijven.

Na twee uur kronkelige weggetjes komen we aan bij Bryce Canyon. Ook hier kunnen we binnen met onze Nationale parken pas. Is echt wel handig zo'n pas. Eerst rijden we helemaal door naar het einde van het park en vanaf daar gaan we terug. Terugweg liggen alle viewpoints aan de rechterzijde van de weg. Vandaar dat het gemakkelijker is om eerst door te rijden.

De rotskleuren van Bryce zijn oranje. Dus we voelen ons helemaal thuis. Het bijzondere aan Bryce zijn de hoodoo's. De pilaren die boven op de rotsen staan. Deze zijn zo gevormd door het wegslijten van de wind. Bryce heeft een paar mooie uitzichten en is eigenlijk niet te vergelijken met een ander park dat we al hebben gezien.

In Bryce is het iets kouder, 70 graden fahrenheit omdat je hier altijd boven de 2500 meter zit. Dus dat is even weer wennen na bijna 100 graden de afgelopen dagen.

We stoppen bij alle viewpoints en maken foto's. Bij Inspiration point lopen Johan en ik door naar het hoogste punt. Dit is een flinke stijging, dus de kuiten worden goed getraind. Vanaf hier heb je wel het mooiste zicht op het park. Dus het was het zeker waard. Voordeel is dat de terugweg naar beneden lopen is, dit scheelt.

Bij Sunset point lopen we met z'n vieren nog een stukje naar beneden de Canyon in zodat we tussen de hoodoo's lopen. Dit is een bijzonder gezicht. Helaas is de terugweg nu naar boven. Dus dit is even afzien. Maar het was een mooie wandeling.

Na deze wandeling hebben we alle punten gehad en gaan weer terug naar Springdale. Onderweg stoppen we nog even bij Red Canyon. Hier zijn de rotsen helderrood. Heel bijzonder omdat ze vaak oranje zijn, deze heldere rode kleur hebben we alleen nog maar hier gezien.

Na een stukje rijden stoppen we nog even bij een tankstation. Hier maak ik de fout om net als Johan voor een softijsje te gaan. Het kleinste bakje is vergelijkbaar met de grootste bak in Nederland en er komt ook nog een kop op. Natuurlijk kan ik dit niet helemaal op, maar gelukkig lust Erik ook nog wat.

Bij sommige huizen ligt heel veel rommel of staan vele roestige auto's naast elkaar. Dit zou in Nederland niet mogen, dus het is voor ons soms wel wennen om vele van deze woningen naast elkaar te zien.

Via Zion National Park komen we weer Springdale binnen. Nog even tanken, want morgen gaan we naar Death Valley.