Van Uyuni naar Potosi

Van Uyuni naar Potosi

Vanochtend gelukkig niet supervroeg op. We gaan vandaag met de bus van Uyuni naar Potosi. Het busstation is dichtbij ons hotel, dus we lopen daar naar toe. Het mag eigenlijk de naam busstation niet hebben. Het zijn twee straten met allerlei busmaatschappijen. Als een bus bijna gaat vertrekken, roept een vrouw de naam van de bestemming rond.

We zijn een beetje aan de vroege kant, dus we hebben alle tijd om de verschillende mensen te bekijken. Er lopen veel mensen nog in traditionele klederdracht. De Bolivianen zijn klein. De jongere generatie is ongeveer even groot als ik, de oudere generatie een stuk kleiner.

Om 10 uur vertrekt onze bus. Het is een ruime bus en we hebben veel beenruimte. De passagiers zijn een mix van toeristen en lokalen. In de bagageruimte wordt naast de koffers ook een aantal cementmolens gestopt, past er gewoon bij. Ook stappen een aantal lokalen in die later onderweg in de middle of nowhere weer uitstappen. Blijkbaar is er dan een dorpje in de buurt.

Het is 4 uur rijden naar Potosi en de route gaat over een mooie asfaltweg. Het is een tolweg, dus er rijdt niet zoveel op. Halverwege stopt de bus even en er komen een aantal Boliviaanse vrouwen binnen die van alles verkopen, ranja in een zakje, stukken kip en empenada's.

Na 4 uur rijden komen we aan in Potosi. Een stad die vroeger heel rijk was van het zilver wat werd gedolven in de mijnen. De mijnen zijn nog steeds actief. Maar zilver wordt bijna niet meer gevonden. Het is vooral tin wat wordt gedolven. Het leven als mijnwerker is erg zwaar. Ze worden bijna nooit ouder dan 40. Je kunt met een tour de mijnen in, maar wij gaan dat niet doen. We vinden dat 'aapjes' kijken. Daarnaast is het ook erg benauwd in de mijn. In combinatie met het feit dat dit de hoogste stad ter wereld is (hoger dan 4000 meter), vinden we het niet erg gezond om de mijn te bezoeken.

Bij het busstation vinden we al snel een taxi die ons naar ons hotel brengt. We hebben een hotel vlak bij de binnenstad. Nadat we onze tassen hebben weggezet gaan we op stap. We moeten een stukje omhoog lopen en omdat we zo hoog zitten, zijn we snel buiten adem. Dus rustig aan doen. Omdat Potosi vroeger zo rijk was, zijn er veel mooie oude gebouwen. Het geld is nu op, dus het is een beetje vervallen. De sfeer lijkt wel een beetje op Havana Cuba of Lissabon in Portugal.

We gaan eerst wat drinken. Lekker broodje met ei en voor mij een plak bananenbrood. En lekkere koffie. Daar waren we wel aan toe. Op straat lopen ook veel lokalen. Het is niet zo'n stadje overgenomen door toeristen. Dus dat is wel leuk. We dwalen wat rond de straten. Ook hier zijn er weer straten die allemaal hetzelfde verkopen. In Nederland heb je verschillende winkels naast elkaar. Maar hier heb je een straat met allemaal maar computers of vlees.

Het stadje is erg sfeervol, maar begint wel drukker te worden. De mensen zijn op weg naar huis. Dus de kleine straten lopen vol met auto's. De uitlaatgassen zijn niet erg prettig. De stoepen zijn erg smal, dus moet je goed uitkijken bij het lopen. In de muziekstraat koopt Johan nog een klein gitaartje, lijkt een beetje op een Ukelele. Een erg mooi dingetje. Nu nog maar leren om er op te spelen. :)

Voor vanavond hebben we een plekje gereserveerd in een leuk restaurant. Dus straks lekker eten. Morgen gaan we naar Sucre waar we 3 dagen blijven. Wel even lekker om langer op eenzelfde plek te blijven.