Terug in de bewoonde wereld

10 september 2015 - Salar De Uyuni, Bolivia

Terug in de bewoonde wereld
Vanochtend om kwart voor vier opgestaan, want we vertrekken om half 5 's ochtends om de zonsopgang te zien. Het is een heldere nacht, er zijn dus veel sterren te zien. Je ziet hier andere sterren dan in Nederland omdat dit het zuidelijk halfrond is. Daarnaast zie je ook veel meer sterren omdat er in Nederland heel veel lichtvervuiling is. Pas als je op een plaats staat zonder lichtvervuiling zie je pas dat de gehele hemel uit sterren bestaat.
Het is iets minder dan 2 uur rijden naar de zoutvlakte waar we de zon willen zien opkomen. Pepe onze chauffeur rijdt in het donker over onverlichte zandpaden (hier zijn geen officiële wegen, maar zelf gecreëerde 'dirtroads' zonder wegwijzers). Knap hoor hoe deze man gewoon uit het hoofd de route weet en soms ook een andere route kiest omdat de auto voor hem een te laag tempo heeft.
Na ongeveer 1,5 uur rijden komen we aan op de zoutvlakte. De zon begint al op te komen. Super mooi gezicht, het lijkt alsof de hemel in brand staat. We stoppen om foto's te maken van de zonsopgang. Echt heel mooi.
Nadat we de foto's hebben gemaakt, rijden we door naar het Cactus eiland. Dit is een eiland in de zoutvlakte waar cactussen op staan. Honderden jaren terug was de zoutvlakte een zee, vandaar dat er ook eilanden zijn.
Op dit eiland staan heel veel cactussen. Er is een route waardoor je over het eiland kan lopen. Het is een flinke klim, maar het levert wel leuke plaatje op. Na de wandeling over het eiland staat ons ontbijt klaar bij de truck. Pepe heeft voor ons brood neergezet, zoet beleg, cake en koffie en thee. Leuk plekje voor een ontbijt.
Na het ontbijt rijden we verder de zoutvlakte op. De zoutvlakte heeft een oppervlakte van een derde van België. Dus gigantisch. Op een gegeven moment stoppen we op de zoutvlakte. Omdat het hier een open vlakte is, kun je hier grappige perspectief foto's maken. We hebben ons flink uitgeleefd. Zo zitten we met z'n allen op een fles. Staan Erik en Petra op mijn handen en Johan op mijn hoofd. Echt grappig. Wil je een beeld krijgen, als je googeld op Salar de Uyuni kom je ze vast tegen.
Nadat we ons hebben uitgeleefd, rijden we verder. We stoppen bij een museumpje wat echt helemaal niets voorstelt. De mensen doen hun best, maar ze slaan flink de plank mis. Hierbij staat ook een standbeeld van de Dakar. Ze zijn er trots op dat in 2014 de Dakar door dit gebied is gegaan.

Na het korte bezoek rijden we weer verder. Het stadje Uyuni, wordt zichtbaar. Eindelijk weer de bewoonde wereld. Eerst stoppen we nog bij een treinenkerkhof. Hier staan oude stoomlocomotieven te verroesten.
Daarna is het tijd om te eten. We nemen afscheid van Pepe. Hij heeft ons de afgelopen dagen goed rondgereden. Na het eten lopen we met onze bagage naar ons hotel. Uyuni is klein, dus we zijn er zo. Hier krijgen we een kamer met een eigen douche en toilet. Heerlijk om weer een normale hotelkamer te hebben na de afgelopen twee nachten.
We lopen het stadje in om eens de omgeving te verkennen. Het is marktdag, dus het een drukte van belang. Veel typische Boliviaanse vrouwtjes lopen over de markt. Deze vrouwen dragen een bolhoedje en hebben een kleurrijk kleed om zich heen. Helaas willen ze niet op de foto. Blijkbaar is het ook loon betaaldag, want er staat een flinke rij bij de bank.
Uyuni heeft alleen maar pizzeria's, dus daar maar eentje van uitgekozen. In het restaurant draaien ze een leuke muziek mix van de 80-er en 90-er jaren, dus het al snel gezellig. Johan kiest voor een veel te grote pizza, maar krijgt 'm wel grotendeels op. Na het eten terug naar het hotel. Het is koud buiten, dus tijd om lekker warm naar binnen te gaan.

Morgen pakken we de bus naar Potosi