Rustig en vriendelijk Vientiane

Wat is Vientiane heerlijk rustig na het drukke Bangkok. Hier is veel minder drukte, men geeft elkaar meer de ruimte. De TukTuk chauffeurs wachten rustig op de hoeken van de straten (we hebben er zelfs eentje gezien die z'n hangmat had opgehangen in de TukTuk om te wachten op een klant). Ze vragen wel of je een TukTuk wilt, maar niemand die naast je komt rijden of blijft volhouden ondanks dat je nee hebt gezegd.

Vanochtend na het ontbijt (natuurlijk met eieren) op zoek naar een fietsverhuurder met een beetje stevige fietsen. Op elke hoek worden wel brommertjes of fietsen verhuurd, maar soms zien de fietsen er wel heel gammel uit. Na een stukje gelopen te hebben komen we terecht bij iemand die stevig uitziende fietsen verhuurd. Nadat we een borg zijn overeengekomen (want we willen onze paspoorten niet als borg gebruiken) gaan we op pad met onze fietsen.


Het is even wennen in het verkeer, maar ze houden hier echt rekening met elkaar. Als eerste gaan we op zoek naar de morning market. Deze kunnen we niet vinden, maar omdat deze erg moet lijken op de evening market die we gisteren al hebben bezocht, slaan we deze maar over.


We gaan op pad naar de eerste bezienswaardigheid. We kiezen ervoor om te fietsen naar degene die het meest ver weg ligt. Dit is een Stoepa. Een Stoepa is in het boeddhisme een heiligdom. Vaak is hierin de as van een belangrijk persoon opgenomen, of een relikwie van Boeddha of andere belangrijke geestelijken. Ook rijke personen kunnen hun as soms in een Stoepa laten opnemen. De Stoepa die wij bezoeken is de oudste van Laos en erg belangrijk voor de Boeddhisten in Laos. De Stoepa is geheel goudkleurig.


We fietsen er gemakkelijk naar toe en fietsen via een zij ingang het tempelcomplex op, als we de hoek omfietsen zien we de officiële ingang. Na onze fietsen op slot te hebben gezet gaan we naar binnen. We betalen p.p. 5000 Kip (ca. 60 cent) om naar binnen te gaan. Binnen is het heerlijk rustig. Geen grote groepen, maar een paar toeristen die de Stoepa bezoeken.

Naast de Stoepa zijn binnen het tempelcomplex nog een aantal Boeddha beelden te zien. Waar onder een grote liggende. Eigenlijk zijn verspreid over het gehele terrein op verschillende plekken Boeddha beelden geplaatst. Het lijkt er op dat deze zijn gekocht als monument voor een overleden familielid.

Ook is er op het terrein een gebouw waarin de originele Boeddha vertellingen worden vertaald naar het hedendaagse Laotiaans. Op het plafond worden verschillende momenten van Boeddha's leven uitgebeeld. Zowel in Thailand als in Laos zijn ze sterk tegenstander van het gebruik van Boeddha als decoratiemateriaal. Volgens hun is Boeddha voor verering en gebeden. Ze vinden het een soort belediging dat de afbeelding van Boeddha wordt gebruikt als decoratie.

In het complex lopen veel monniken rond. Dat deze ook mensen zijn, blijkt ook doordat ze een selfie van zichzelf nemen met het gebouw voor vertalingen en dat ze een groepsfoto laten maken met als achtergrond het gebouw voor vertalingen.


Na het bezoek aan de tempel fietsen we door naar de Arc de Triomphe van Laos. Laos is een kolonie geweest van Frankrijk. Dit land heeft z'n sporen achtergelaten in Laos, waaronder de Boeddhistische versie van de Arc de Triomphe. We kunnen hier onderdoor fietsen. Waar maak je nog mee dat je onder de Arc de Triomphe kunt fietsen?

Hierna gaan we door naar een tempel. De weg waarover we heen fietsen heeft meerdere banen, soms moeten we van de meest rechtse rijbaan naar de meest linkse. Met de fiets tussen de brommertjes, tuktuks, auto's en bussen is dit soms best een uitdaging. Maar Johan steekt z'n arm uit en gezamenlijk gaan we van de ene naar de andere kant. De medeweggebruikers houden echt wel rekening met ons.

De tempel die we als eerste bezoeken, bevat tijdelijk een replica van de Emerald Boeddha. De echte hebben we gezien in Bangkok. Deze Emerald Boeddha komt van origine uit Thailand, heeft een paar jaar in een tempel in Laos gestaan en is daarna weer naar Thailand gegaan. De Thai claimen dat de Laotianen de Boeddha hebben gestolen en dat ze hem weer hebben veroverd. De Laotianen claimen dat ze de Boeddha hebben gekregen en dat de Thai ze daarna hebben gestolen. Maar wat de waarheid is?

In de tempel (Wat) die we als eerste bezoeken komen veel gelovigen bidden en de zegen vragen van een monnik. Ook kan hier op meerdere gongs worden geslagen. Dit moet altijd gebeuren in een meervoud van drie. We slaan zelf ook nog even op een gong. Het is erg druk met gelovigen.

Het tempelterrein wordt ook gebruikt als een kruip-sluip door route om van de ene weg naar de andere weg te komen. Er zijn namelijk veel 1-richtingsverkeer wegen in Vientiane. En het terrein heeft een ingang aan beide zijden.

Na het bezoek aan deze tempel fietsen weer door naar een andere tempel. Maar het is inmiddels iets na twaalven en tussen 12 en 13 zijn de tempels gesloten. Er moet immers gegeten worden. Wij besluiten dit ook maar te gaan doen. We fietsen even verder naar een restaurantje. Handig zo'n fiets.

Na het eten is de tempel weer open en we gaan deze bezoeken. Deze tempel staat bekend om z'n kleine nisjes met hierin kleine Boeddha's. Dit is de eerste tempel waarin de Boeddha beelden wat gehavend zijn. Het is dan ook een oude tempel. Op zich is het wel mooi dat deze beelden authentiek zijn. Als ze gerestaureerd zijn, lijken ze heel nieuw. Deze lijken tenminste nog oud.

Na het bezoek aan deze tempel steken we de straat over naar de andere tempel. Deze wordt echter gerestaureerd. De we kunnen alleen de buitenkant zien. Welke in de steigers staat.

We hebben genoeg tempels gezien voor vandaag, dus we leveren onze fietsen maar weer in. Vientiane is goed per fiets te verkennen, lekker in eigen tempo iets meekrijgen van de omgeving.

Nadat we wat spullen hebben afgezet bij onze hotelkamer, lopen we nog even door naar een weverij. Hier worden zijden sjaals geweven volgens eeuwenoude traditie. De eigenaar van de weverij is wereldberoemd en heeft met de sjaals op verscheidende plekken geëxposeerd.

We kunnen zien hoe de dames weven. Wat een monnikenwerk. De eigenaar verteld ons later dat het opzetten van een patroon het meeste werk kost. Voor een sjaal met veel patronen kost dit wel 2 tot 3 maand. Het uiteindelijke weven is gedaan in een paar weken. De dames doen alle uit het hoofd, ze tekenen dus niet van te voren een patroon uit, maar doen het volledig uit het hoofd.

Op het platteland weven vrouwen soms nog wel zelf. Dit doen ze dan in de vrije uurtjes. Een Laotiaanse vrouw doet 70-80% van het werk op het platteland. In de kostbare vrije uurtjes, als het nog licht is, weeft ze dan een sjaal of kleed. Je kunt je voorstellen dat ze hier jaren over kunnen doen.

Een handgeweven zijden sjaal kan ik natuurlijk niet laten liggen, dus tussen alle verschillende kleuren en designs, kies ik voor een rode met een klein patroontje.

Vanavond nog heerlijk gegeten bij een restaurantje gerund door een ouder stel met naar wij verwachten de kleinkinderen. Het stel is al op leeftijd (hoe oud is lastig te schatten). Het is een schattig stel, zij neemt de bestelling op in gebrekkig engels en de R is echt een L. Hij schenkt achter de bar de drankjes in en een eigenlijk constant door.

Morgen gaan we met de bus naar Vang Vieng. Een rit van ca. 4 uur.