Van het drukke Bangkok naar het rustige Laos

Terwijl het donker is zijn we onderweg met de trein van Bangkok naar de grens met Laos. Een lange reis van bijna 12 uur. De trein rijdt niet in 1 keer door, maar stopt regelmatig op verschillende stations. Helaas rijden we het grootste gedeelte door het donker, dus zien we weinig van de omgeving.

De trein aan zich is ook geen inspirerende omgeving. Onze coupe is ongeveer 2 bij 2 meter. Hierin bevinden zich een bank die uitgeklapt kan worden tot een stapelbad en een klein fonteintje. In deze ruimte staat ook onze bagage. Niet erg groot dus. Maar gelukkig hoeven we de coupe niet te delen met vreemden en kunnen we de coupe afsluiten zodat we niet zo op onze bagage hoeven te letten. De trein schudt behoorlijk heen en weer en ook het afremmen en optrekken voel je erg goed.

Gelukkig lukt het mij nog wat om te slapen. Ook Johan heeft wat slaap kunnen pakken. Als het 's ochtends licht wordt, zien we dat we door de rijstvelden rijden. Het heeft blijkbaar net geregend, want op sommige paden ligt nog wat water. Het regenseizoen begint pas over een maand, dus de kans dat we in een moesson terecht komen is klein.

Iets voor achten komen we aan op het station. Hier nemen we de TukTuk naar de Thaise grens. Er staan flinke rijen, maar eigenlijk zijn we hier zo door heen. Een paar extra stempels in het paspoort en wij zijn in Niemandsland. Na de Thaise douane pakken we dus bus naar de Laotiaanse grens. Laos en Thailand wordt gescheiden door de Mekong Rivier. We moeten met de bus de brug over deze rivier over (The Friendship bridge) om naar de grens met Laos te gaan. Een ritje van 5-10 minuten.

Bij deze grens wacht ons nog een sterk staaltje bureaucratie. Als eerste moeten we per persoon een tweetal formulieren bemachtigen. De douane beambte wil eigenlijk met pauze, maar gelukkig wil hij ons nog formulieren geven. Mensen die later komen moeten maar wachten totdat de pauze voorbij is. Het zijn twee formulieren waar we veel gegevens moeten invullen. Daarnaast moeten we onze dollars gereed hebben en een pasfoto.

De douane heeft nog steeds pauze dus we staan in de rij te wachten voor een dicht loket. Dit duurt zeker 20 minuten. Zodra ze hebben besloten dat de pauze voorbij is, gaat het loket weer open en kunnen we 1 voor 1 onze paspoorten, ingevulde formulieren, dollars en pasfoto's inleveren. Als Nederlander moeten we 35 dollar betalen om Laos in te komen. 

Nadat we de paspoorten hebben ingeleverd, moeten we wachten bij het volgende loket. In de paspoorten worden de visa gezet en er worden vast allerlei gegevens ingevuld in het Laotiaanse systeem. Ook hier moeten we zeker 30 minuten wachten voordat het loket opengaat. 1 voor 1 worden de paspoorten getoond en als je de jouwe herkend mag je deze op komen halen. Er wordt dan nog even een foto gemaakt. In totaal bijna 2 uur later dan we met de trein zijn aangekomen zijn we in Laos. 

Hier hebben we nog even geld gewisseld, en we zijn meteen multimiljonair. We hebben meer dan 4 miljoen Laotiaanse Kip. Het grootste briefje is 100.000 Kip. Voor een kopje koffie betaal je ongeveer 15.000 kip. Echt monopoly geld.

We starten onze reis in Laos in Vientiane. De hoofdstad van Laos met ca. 500.000 inwoners. Een groot contrast met de miljoenenstad Bangkok. Maar wel veel rustiger. Ons hotel ligt mooi centraal. We hebben even wat rondgelopen, wat gedronken en gegeten. Er zijn vele koffietentjes en restaurantjes. Maar dat de trein flink geschud heeft, merken we goed. We zijn allebei een beetje draaierig. Het voelt constant alsof we op een bewegende boot zitten. Ons evenwichtsorgaan is een beetje van slag.

We zijn nog even naar de promenade van de Mekong Rivier gelopen. Dit is rond zonsondergang een ontmoetingsplek voor de inwoners van Vientiane, ze nemen de dag door, laten de hond uit, maar ook wordt er gesport. Zo zijn er mensen aan het hardlopen en is er een groep een aerobics les aan het volgen.

's avonds zijn we na ons avondeten bij een Indiaas restaurant nog naar de Night Market gegaan. Dit is een markt met vele honderden kraampjes waar kleding, souvenirs, namaakartikelen etc. wordt verkocht. De Laotianen gaan hier graag ook zelf naar toe. Dus de toeristen zijn in de minderheid. Hier nog een paar leuke dingen gekocht. 

Morgen gaan we een fiets huren en langs de bezienswaardigheden van Vientiane.