Chinese invasie, verdubbelde prijzen, tempels in steigers en kapotte wasbakken

Het reisverslag van gisteren:

Vandaag onze laatste dag in Bangkok. Vandaag gaan we doen wat de meeste mensen doen als ze in Bangkok zijn, het koninklijk paleis en enkele tempels bezoeken. Vanochtend onze tassen ingepakt, want vandaag moeten we ook uitchecken. Gelukkig kunnen onze tassen in het hotel blijven staan terwijl we op pad gaan.

We gaan starten met het koninklijk paleis. Dit is het drukst bezocht, dus we hopen voor de drukte aan te zijn. Bij binnenkomst worden we aangesproken door een gids. We besluiten met haar het paleis in te gaan. Dan krijg je tenminste nog wat achtergrond informatie over wat je ziet. Onze gids heeft een voor ons onuitspreekbare naam, dus ze noemt zich voor de Engelssprekende Jacky. Dat zie je wel vaker dat de Thai naast hun eigen naam ook een Engelse naam hebben gekozen, zodat het gemakkelijker is voor buitenlanders.

De entreeprijs van het paleis blijkt verdubbelt te zijn. Blijkbaar hebben ze geld nodig. Het paleis blijkt vooral geliefd te zijn bij Chinezen, deze zijn in groepen aanwezig. En waar Chinezen ergens goed in zijn is asociaal gedrag: voordringen, in het beeld lopen etc. Onze gids Jacky blijkt geen fan te zijn van Chinezen, ze spreekt ze regelmatig stevig aan als ze in beeld lopen, voordringen. Een Chinees maakt het wel heel bont, terwijl ik een foto maak, houdt ze vlug haar Iphone voor mijn beeld. Jacky ontploft bijna. Nu zeggen ze dat Thaise mensen nooit hun geduld verliezen, nou dat is dus echt een mythe.

Het paleis is op zich mooi, veel pracht en praal. Mooie gebouwen, mooie Boeddha's. Maar door de Chinese invasie is de ervaring toch wel wat minder. Overal zijn ze, moeten selfies worden gemaakt, drommen ze in groepen naar voren. Dus mis je iets als je het koninklijk paleis niet hebt gezien? Niet echt, het koninklijk paleis in Cambodja was mooier. 

Na het bezoek aan het paleis lopen we door naar Waht Po. Een belangrijke tempel in Bangkok met twee belangrijke Boeddha's, onder andere de langste liggende Boeddha in Thailand. We hebben deze de vorige keer in Bangkok ook gezien. Gelukkig zit deze tempel blijkbaar niet in de standaard toer van de Chinese groepen, dus het is hier rustiger. Wel wordt hier flink verbouwd, dus een deel staat in de steigers en er staan op verschillende plekken bouwmateriaal. Dat is het rare in Thailand, het bouwmateriaal staat niet netjes achter een hek zoals in het Nederland zou staan. Maar het staat gewoon in de hoek langs een looproute. 

Middenin het tempelcomplex staan er tenten waar gratis eten en drinken wordt uitgedeeld. We weten niet helemaal waarom dit het geval is. Maar het ziet er gezellig uit. Het is dat we net hebben gegeten. Dus we slaan het eten af. Wel drinken we wat. Maar we zijn in Thailand, dus Johan denkt Cola te pakken. Maar het is heel iets anders. Hij had niet het bordje gelezen ;). Het is drinken met een smaak waar wij niet van houden. Maar gelukkig hebben ze ook water, dus hiermee kan de vieze smaak worden weggespoeld. 

Na het bezoek aan deze tempel, willen we naar een andere tempel die aan de overkant van de rivier ligt Waht Arun. Hiervoor vaart een bootje heen en weer, een soort veerdienst. Omdat het vandaag ontzettend warm is, gaan we eerst even wat te drinken. Dat het warm is, blijkt wel uit de gevoelstemperatuur van 41 graden! We gaan wat drinken bij een lokaal tentje aan het water. Je moet dit voorstellen als een gammel schuurtje op een gammele steiger. Het tentje wordt gerund door een aantal vrouwen, vast familie van elkaar. 

Johans aansteker blijkt leeg te zijn, dus hij krijgt van 1 van de vrouwen een aansteker te leen. Wel probeert ze zijn aansteker nog een aantal keren uit om te kijken of er echt geen vlam meer uit te krijgen is. Maar dat lukt haar niet. Voor 10 baht koopt ze een ander. Wat een service! Ondertussen ziet 1 van de oudere vrouwen ook de lege aansteker. Ze heeft echter nog wel een manier om er nog een vlam uit te krijgen. Met een groot koksmes haalt ze bovenkant er af en inderdaad er komt nog een vlam uit. Zo zie je maar weer met een beetje inventiviteit kom je ver. Om dit kracht bij te zetten, geeft ze Johan ook nog een tik tegen zijn voorhoofd. Alsof ze wil zeggen: 'een beetje slimmer zijn jongen!'. Johans blik was onbetaalbaar!

Na deze les pakten we de boot naar de volgende tempel. Deze stond ook in de steigers. Iets wat we wel vaker tegenkomen op reis. Dus voor ons geen onbekend verschijnsel. Waht Arun is een tempel die heel rijkelijk gedecoreerd is, dus even iets anders dan de andere tempels. In Waht Arun zijn we een voor ons tot nu toe onbekende kattensoort tegengekomen: de TempelTijger. Een gespierde licht gekleurde poes die heerlijk uitgebreid in een tempel ligt en minachtend naar de bezoekers kijkt.

Na het bezoek aan de laatste tempel lopen we weer terug naar ons hotel. De Thai vinden het wel vreemd dat we lopen. Je kunt toch net zo gemakkelijk de TukTuk of Taxi pakken. Dus terwijl we lopen, gaat er regelmatig langzaam een TukTuk naast ook rijden met de vraag: 'Want TukTuk?', 'Where are you going' of 'Do you know where you are'? Maar met een hoofdschud rijden ze ook zo weer door. 

Nog een laatste keer gegeten in Bangkok en dan wachten op de taxi die ons naar het station zal brengen. Deze komt echter niet, maar we kunnen wel met de TukTuk. Vinden we ook geen probleem, dus met de TukTuk naar het station: goedkoper en sneller. Op het treinstation nog even wachten op onze trein. Ook hier lopen een aantal poezen rond. Mogelijk dat de StationsJaguar een variant is op de TempelTijger?

Rond 19;15 is onze trein er, dus we stappen in. We hebben 1e klasse geboekt, dus we hebben een cabine voor ons tweeën. Terwijl we in de gang lopen in de trein op zoek naar onze cabine zien we mannetjes lopen met boormachines en sleutels. En ja hoor, het probleem blijkt in onze cabine te zitten. Er is iets mis met de wasbak. De Thai zijn niet erg efficient, wij moeten maar even wachten in een andere cabine, terwijl degene waarvoor de cabine is maar even moet wachten in een andere. Je snapt het wel. Na 10 minuten is het gefixed, echter nog nattigheid op de vloer. Dit wordt pas na 10 minuten schoongemaakt na stevig aandringen van ons. Goede service daar op de trein. 

Maar goed inmiddels zitten we in een schommelende trein op weg naar de grens met Laos. Een treinreis van in totaal z'n 11 uur.