River Kwai

River Kwai

Gisteren werden we om 6.30 opgehaald voor onze tweedaagse tour die in het teken staat van de spoorlijn die is aangelegd door de krijgsgevangenen tijdens de tweede wereld oorlog.

Onze gids deze dagen noemt zichzelf ‘Mister Bangkok’. De tour doen we samen met een Nederlands en een Zwitsers stel.

Als eerste gaan we met de minibus naar de Train Market. Ongeveer een uurtje rijden buiten Bangkok als het verkeer meevalt. Gelukkig hebben de verkeersgoden geluisterd naar de gebeden van onze chauffeur en hebben we geen file.

We lopen eerst nog even over een overdekte markt waar veel vis wordt verkocht. Allerlei soorten verse vis is er te koop. Het plaatsje ligt vlakbij de rivier die leidt naar de zee. Dus er is genoeg aanvoer.

We lopen door naar de Train Market. Hier zijn ook ontzettend veel toeristen, het is een belangrijke trekpleister en goed af te reizen vanaf Bangkok. Pal aan de spoorlijn ligt de markt. De treinrails is als ware het pad tussen de kraampjes door.

De trein komt ongeveer om 8 uur binnen. Rond 8 uur gaat iedereen aan de kant en zodra de trein er aankomt worden alle luifels omhoog geklapt en worden alle bakken wat verder van de treinrails afgeplaatst.

De trein komt echt rakelings langs je en langs de marktkramen. Een bijzondere ervaring. Het is wel begrijpelijk waarom het zo druk is. Nadat de trein voorbij is, lopen we samen met de drommen toeristen over het smalle treinspoor naar het treinstation.  Het is echt een mierenhoop waarbij je voetje voor voetje vooruit komt. We zijn blij als we bij het station aankomen. 

Bij het station werpen we nog een blik in de trein, daarna gaan we op zoek naar een koffietentje. Onze gids weet er eentje middenin de markt, vlakbij de spoorrails. Johan besteld natuurlijk koffie en ik groene thee. De groene thee is ook echt groen van kleur. Het lijkt net zeewier thee. Het smaakt verrassend goed. Maar je tanden krijgen tijdelijk wel een groen kleurtje.

Na de koffie gaan we op pad naar de Hellfire Pass. Best nog een stukje rijden. Dus rond het middaguur stoppen we voor een Thaise lunch. Rijst met enkele Thaise gerechten vers fruit na. Het smaakt weer heerlijk.

Het is nog een kort stukje naar Hellfire Pass. Tijdens de tweede wereldoorlog hebben de Japanners de krijgsgevangenen uit o.a. Nederland een spoorlijn laten aanleggen naar Birma. Dit gebeurde onder embargelijke omstandigheden en er zijn meer dan 10.000 mensen omgekomen bij het werken aan deze spoorlijn.

Hellfire Pass is een kloof die te smal was voor de spoorlijn, dus de krijgsgevangen moesten de kloof vergroten zodat deze breed genoeg werd. Ze hadden hiervoor minimale werktuigen. Het was een (bijna) onmogelijke taak waarbij veel mensen de dood hebben gevonden. Voor ons een onbekend stukje geschiedenis omdat bij ons als er gesproken wordt over de tweede wereldoorlog gesproken wordt over Europa.

We starten in het memorial center waar er verhalen van overlevenden zijn opgetekend. Indrukwekkend om de verhalen te lezen en te luisteren. De omstandigheden waren echt mensonterend, het is bijna een wonder dat er overlevenden zijn.

Daarna lopen we zelf naar de Hellfire Pass. Een audiogids geeft uitleg over de verschillende plekken en gebeurtenissen. Bij Hellfire Pass zelf is het moeilijk voor te stellen hoe het mensen gelukt is om de kloof te verbreden. Het is een plek om stil van te worden. En een plek om te beseffen hoe wreed een oorlog kan zijn.

Na het bezoek aan Hellfire Pass rijden we een stukje door naar een aanlegsteiger. We overnachten in huisjes op de rivier. Zonder elektriciteit en dus ook geen Wifi. We nemen 1 tas mee en de koffer blijft in het busje.

We stappen in het bootje en we varen ongeveer een kwartiertje naar ons hotel. Het is een hele mooie omgeving met bergen en veel groen. Helaas is het erg droog, dus het is niet zo groen als het zou moeten zijn. We zien in de verte zelfs een flinke bos brand.

We hebben leuke huisjes met een steigertje. Omdat we op de rivier liggen, beweegt alles een beetje heen en weer. ‘S middags nog lekker in de hangmat een ebook gelezen en met de voetjes in het water gezeten. Het water is heel helder en er is een flinke stroming. Je kunt een zwemvest lenen en je dan van de ene kant naar de andere kant laten drijven.

‘S Avonds gegeten bij het hotel en vroeg gaan slapen, we hebben toch geen licht en we gaan om 6.30 alweer ontbijten. Zodat we vroeg kunnen vertrekken om de drukte voor te zijn.

Wederom staan we op terwijl het nog donker is. Het was vanacht best fris. De rivier bracht blijkbaar wat kou mee. Na het ontbijt stappen we weer in de boot. We zitten voorin, dus we hebben het best wel koud. Dat hadden we niet verwacht in Thailand. Terug in de minibus zet de chauffeur de airco ook nog aan. Gelukkig zet hij deze op ons verzoek weer uit zodat we langzamerhand kunnen opwarmen.

Onze eerste stop zijn de Erawan watervallen. Een populaire plek, maar omdat we er vroeg zijn, is het er lekker rustig. De kaartjes contoleurs liggen zelfs nog te slapen. Het is het droge seizoen dus de watervallen zijn niet zo groot als in het regenseizoen. Maar het pad is wel gemakkelijker te belopen.

Er zijn 7 watervallen, waarbij nummer 1 de laagste is en nummer 7 de hoogste. De hoogste is ongeveer 2km lopen. Mr. Bangkok, onze gids, raadt ons aan om niet hoger te gaan dan nummer 4 omdat het pad daarna moeilijker is. Samen met hem lopen we naar niveau 4. Hij gaat daarna niet verder en loopt op z’n eigen tempo weer naar beneden.

Tot aan niveau 4 is het pad zeer goed begaanbaar. Het is een net aangelegd pad en er zijn goede trappen. We besluiten met z’n allen om verder door te lopen tot de volgende niveau’s. Al snel is het geen aangelegd pad meer, maar uitgesleten ondergrond tussen boomwortels. Af en toe is er een gammel houten trapje, maar vaak is het omhoog klauteren over grote rotsen waarin stukken zijn uitgesleten waar je je voeten kunt neerzetten.

De klim is wat uitdagender, maar nog goed te doen. Wel moet je goed opletten waar je loopt en af een toe op handen en voeten naar boven klauteren. Gelukkig zijn we vroeg en is het hierdoor nog niet te warm en gelukkig zijn er niet heel veel andere mensen. Dus je kunt rustig je eigen pad kiezen.

De watervallen zijn erg mooi. Helder blauw water met grote vissen er in. Ook ligt het water mooi in het groen en tussen de rotsen. Het is een mooi plaatje. Onderweg komen we nog een hondenfamilie tegen. Ze rennen graag een stukje met ons mee en ze willen wat geaaid worden. Als ze genoeg van ons hebben, rennen ze weer met andere toeristen mee. De honden lijken het superleuk te vinden.

Na flink klauteren van niveau 6 naar niveau 7 komen we aan bij de laatste waterval. Het is ook een mooie waterval. Inmiddels hebben we het warm gekregen, dus we stappen het water in. Het water is heerlijk. De vissen in het water vinden ons weer lekker, want ze knabbelen aan onze tenen. Dit zijn echter grotere vissen dan de visjes die je soms hebt bij de ‘fish massage’, waar je je voeten in een bak metvisjes kunt stoppen. 

We houden het dan ook niet lang vol in het water. Een beetje opdrogen en dan gaan we weer naar beneden. Omdat we weten wat ons te wachten staat, gaat de klim naar beneden gemakkelijker. Nog steeds is het oppassen waar je je voeten neerzet en is het soms een uitdaging om goed naar beneden te komen.

Zodra we weer bij level 4 aankomen is het een makkie, het is een gemakkelijk pad. En we zijn vrij snel weer beneden.  Het was een leuke tocht. Mr. Bangkok kijkt ons een beetje raar aan als we zeggen dat we naar de top zijn gelopen, je ziet hem denken ‘rare mensen die Europeanen’.

Na de watervallen lunchen we nog even op z’n Thais en daarna rijden we naar het treinstation. We gaan zelf een stukje met de trein over het traject dat door de krijgsgevangenen in aangelegd in de tweede wereldoorlog.

Rondom het stationetje zijn allemaal toeristische kraampjes. Mr. Bangkok geeft aan dat dit 10 jaar geleden nog niet het geval was. Het toerisme heeft daar echt een vlucht gekregen. We lopen nog een stukje over de treinrails totdat de trein er aan komt. 

Daarna stappen we zelf in de trein. Niet echt een comfortabele trein, harde bankje en geen airco. Maar de ramen kunnen gelukkig wel open. De trein rijdt langs de rivier en door de velden. Na een uurtje rijdt de trein over de beroemde ‘Bridge of the River Kwai’. Niet de echte, want die is gebombardeerd en niet die uit de film, want dat is een brug in Sri Lanka. 

We stappen uit de trein, nemen wat foto’s van de brug en stappen dan weer in ons minibusje. Onze chauffeur is doorgereden naar ons uitstap station terwijl wij in de trein zaten. We zijn inmiddels in Kanachuburi. Hier overnachten we vanavond ook. We nemen afscheid van Mr. Bangkok. Hij vertrekt weer naar Bangkok en zal morgen met een volgende groep op pad gaan.

We slapen vanaf aan een luxe resort aan de rivier. We hebben mooie grote kamers en er is een erg mooi zwembad. Morgen kunnen we uitslapen, we vertrekken pas om 11.00 naar Ayutthaya