Lake Titicaca
19 september 2015 - Puno, Peru
Lake Titicaca Gisteren zijn we vertrokken voor een twee daagse excursie over Lake Titicaca. 1 van de hoogst gelegen meren ter wereld. We zullen met de boot een aantal eilanden aan doen en slapen bij een familie op een eiland. Het is een joint service, wat inhoudt dat er verschillende mensen meegaan tijdens de excursie. Een busje gaat dan langs de verschillende hotels om de verschillende mensen op te pikken.
Wat ons opvalt is dat er in Peru veel meer toeristen zijn dan in Bolivia. Zag je in Bolivia vooral de Boliviaanse bevolking, hier heb je veel meer toeristen. Wel weer even wennen. Blijkbaar is Peru veel meer een land waar mensen naar toe gaan. Je ziet hier ook veel meer groepen die een rondreis doen.
Als alle mensen opgehaald zijn, stappen we op de boot. We gaan als eerste naar de Aymara mensen. Deze bevolkingsgroep leeft op eilanden van riet. Deze eilanden worden ook wel de floating islands genoemd. De Aymara is een aparte bevolkingsgroep naast de Peruaanse bevolking met ook een eigen taal. Het bijzondere is dus dat ze op eilanden van riet wonen. Op 1 van deze eilanden krijgen we uitleg over hoe zo'n eiland wordt gemaakt. Ze planten riet op de ondiepere gedeeltes van het Titicacameer. Deze 'stekjes' van riet worden aan elkaar gekoppeld zodat er 1 groot rietveld ontstaat. Zodra het riet hoog genoeg is, kappen ze het op een bepaalde lengte af. Hierop leggen ze om en om stapels riet. Op deze manier creëren ze hun eigen eiland. Er wonen ongeveer 4 families per eiland, dus er liggen vele riet eilanden bij elkaar in de buurt. Het riet eiland moet regelmatig opgehoogd worden, want de onderste laag rot weg. Op een armlengte diep is het riet al aan het rotten. De huizen worden ook van riet gemaakt. Alleen de oven is van steen, maar als brandstof wordt weer riet gebruikt. Ook bouwen ze boten van riet en wordt riet gebruikt als voedsel. Riet is dus erg belangrijk voor de Aymara. Als je op zo'n eiland loopt dat zakken je voeten ongeveer enkeldiep weg in het riet. Je ziet ook het eiland bewegen, het deint mee met de golven.
We bezoeken dus zo'n eiland waar we informatie krijgen over het bouwen van zo'n eiland. Ook mogen we in de huisjes kijken. Deze zijn maar klein. De meeste Nederlandse badkamers zijn groter. De vrouwen dragen kleurige rokken en hesjes en de mannen een soort witte linnen pakken. Erg interessant om te zien hoe deze mensen leven. Op een hoofdeiland krijgen we nog een stempel in ons paspoort.
Na het bezoek aan de Aymara stappen we weer in de boot. We moeten ca. 3 uur varen naar een ander eiland in het Titicacameer. De zon brandt fel en we zijn op flinke hoogte dus we verbranden allemaal een beetje. Na 3 uur varen komen we aan bij de Amantami eilanden. Hier wonen de afstammelingen van de pre-Inca's die gevlucht zijn voor de Inca overheersing. Op dit eiland gaan we overnachten bij een familie.
Wij worden ingedeeld bij Blanca, een stevige vrouw. Ze draagt net als de andere vrouwen traditionele kleding bestaande uit een rode wijde rok, een witte blouse met borduursel en een zwarte omslagdoek met aan de onderkanten ook borduursel. Haar man werkt op het vaste land in Puno en is in de weekenden thuis. Ze hebben boven hun huis twee kamers gebouwd voor gasten. Het ziet er netjes uit en door een zonnecel is er zelfs elektriciteit. Ze hebben geen stromend water, maar wel een wc. Deze moet je doorspoelen door er een emmertje water in de pot te gooien. Is ook effectief. Het valt ons niet tegen. We hadden het primitiever verwacht.
Blanca heeft voor ons lunch gemaakt. Vooraf Quinoa soep en als hoofdgerecht aardappelen met kaas. Ze zijn op het eiland vegetarisch, dus geen vlees bij het eten. Na het eten lopen we naar het dorpsplein. Vanaf hier zullen we vertrekken voor een wandeling naar een tempel en om de zonsondergang te zien. Het is een flinke klim naar boven. Gelukkig is er een pad, maar het is constant stijl omhoog lopen. Ook het eiland ligt hoogt (zo'n 4000 meter) dus je bent snel buiten adem.
Na ongeveer een uur lopen komen we aan bij de tempel. Er zijn op de berg twee tempels: 1 voor Patchamama (moeder aarde) en 1 voor Patchapata (vader aarde). We lopen naar de tempel van Patchatata. De tempel stelt niet zo veel voor, maar we lopen er een keer omheen. Hiervan schijn je geluk, gezondheid, voorspoed etc. te krijgen. Baat het niet, dan schaad het niet. Het begint steeds donkerder te worden. Dus een mooie zonsondergang ziet er niet in. We besluiten voordat het echt donker wordt naar beneden te lopen. Het ziet er namelijk ook uit dat het gaat regenen en onweer is al in de verte te horen. Naar beneden lopen is altijd fijn, dus we zijn zo beneden. Waarschijnlijk iets te vroeg. We zouden weer door de families naar huis worden gebracht, maar er is nog niemand. We besluiten dan toch maar zelf te gaan, het is even zoeken maar we zijn voordat het regent bij Blanca.
De regen barst goed los, het regent flink, het waait en er is onweer. Er zou 's avonds feest zijn op het plein. Dit is vanwege het slechte weer verplaatst naar binnen. Maar dan is het nog een stuk lopen naar het feest. Vanwege het slechte weer besluiten we niet te gaan. De volgende dag horen we dat veel mensen niet zijn gegaan. Wel kleden we ons nog even om in de traditionele kledij. Even leuk voor de foto's. Daarna op tijd naar bed, er is toch niets te doen. Wel praten we nog even met Blanca, zo komen we erachter hoeveel kinderen ze heeft. Dat ze eigenlijk de hele dag werkt. Ze kan niet goed stil zitten, als we bijvoorbeeld naar het dorpsplein lopen, dan is ze al lopend aan het breien.
We zijn weer vroeg op, na het ontbijt lopen we weer naar de haven. Hier ligt de boot op ons te wachten. Als iedereen er is, nemen afscheid van Blanca. We gaan een uurtje varen naar een volgend eiland. Het volgende eiland heet Taquile. Dit eiland staat bekend om het borduur en brei werk van de mannen. De vrouwen weven en de mannen maken de patronen. Je kunt hier dan ook veel van dit soort kleden, mutsen etc. kopen. Wij hebben al genoeg, dus hier kopen we niets.
Voordat we op het dorpsplein komen, moeten we eerst een stuk omhoog lopen. Ook weer een stijle klim. Het begint ook weer wat te regenen en hagelen. Dus niet heel fijn weer. Op het dorpsplein moeten we zelfs eerst een half uur wachten vanwege de regen voordat we verder kunnen. Na het bezoek het plein, lopen we door naar de andere kant van het eiland. Zo'n drie kwartier lopen. Het is een fijn pad, bijna vlak. Dus even een lekkere wandeling.
Na de wandeling stoppen we bij een huis waar we uitleg krijgen over het weven en borduren. De mannen dragen allemaal een muts op dit eiland en aan de hand van de muts kun je zien of hij getrouwd is. Op de wijze waarop de muts wordt gedragen kun je de gemoedstoestand aflezen. Handig dit soort mutsen.
Na de lunch stappen we weer op de boot naar Puno. Het is 2 uur en 40 minuten varen en onderweg is er weinig te zien. We dutten dus wat weg. Rond drie uur komen aan in Puno. Het einde van een interessante excursie. Wel verlangen we naar onze hotelkamer en naar een lekkere douche.
Morgen gaan we met de bus naar Cuzco. Een 7 uur durende rit. Dus een flinke. We zien dat onze bustickets niet kloppen. Er zijn geen tickets voor Erik & Petra. Dus dit regelen we s' avonds nog even met de lokale touragent. Tassen inpakken, slapen en dan morgen met de bus.
Wat ons opvalt is dat er in Peru veel meer toeristen zijn dan in Bolivia. Zag je in Bolivia vooral de Boliviaanse bevolking, hier heb je veel meer toeristen. Wel weer even wennen. Blijkbaar is Peru veel meer een land waar mensen naar toe gaan. Je ziet hier ook veel meer groepen die een rondreis doen.
Als alle mensen opgehaald zijn, stappen we op de boot. We gaan als eerste naar de Aymara mensen. Deze bevolkingsgroep leeft op eilanden van riet. Deze eilanden worden ook wel de floating islands genoemd. De Aymara is een aparte bevolkingsgroep naast de Peruaanse bevolking met ook een eigen taal. Het bijzondere is dus dat ze op eilanden van riet wonen. Op 1 van deze eilanden krijgen we uitleg over hoe zo'n eiland wordt gemaakt. Ze planten riet op de ondiepere gedeeltes van het Titicacameer. Deze 'stekjes' van riet worden aan elkaar gekoppeld zodat er 1 groot rietveld ontstaat. Zodra het riet hoog genoeg is, kappen ze het op een bepaalde lengte af. Hierop leggen ze om en om stapels riet. Op deze manier creëren ze hun eigen eiland. Er wonen ongeveer 4 families per eiland, dus er liggen vele riet eilanden bij elkaar in de buurt. Het riet eiland moet regelmatig opgehoogd worden, want de onderste laag rot weg. Op een armlengte diep is het riet al aan het rotten. De huizen worden ook van riet gemaakt. Alleen de oven is van steen, maar als brandstof wordt weer riet gebruikt. Ook bouwen ze boten van riet en wordt riet gebruikt als voedsel. Riet is dus erg belangrijk voor de Aymara. Als je op zo'n eiland loopt dat zakken je voeten ongeveer enkeldiep weg in het riet. Je ziet ook het eiland bewegen, het deint mee met de golven.
We bezoeken dus zo'n eiland waar we informatie krijgen over het bouwen van zo'n eiland. Ook mogen we in de huisjes kijken. Deze zijn maar klein. De meeste Nederlandse badkamers zijn groter. De vrouwen dragen kleurige rokken en hesjes en de mannen een soort witte linnen pakken. Erg interessant om te zien hoe deze mensen leven. Op een hoofdeiland krijgen we nog een stempel in ons paspoort.
Na het bezoek aan de Aymara stappen we weer in de boot. We moeten ca. 3 uur varen naar een ander eiland in het Titicacameer. De zon brandt fel en we zijn op flinke hoogte dus we verbranden allemaal een beetje. Na 3 uur varen komen we aan bij de Amantami eilanden. Hier wonen de afstammelingen van de pre-Inca's die gevlucht zijn voor de Inca overheersing. Op dit eiland gaan we overnachten bij een familie.
Wij worden ingedeeld bij Blanca, een stevige vrouw. Ze draagt net als de andere vrouwen traditionele kleding bestaande uit een rode wijde rok, een witte blouse met borduursel en een zwarte omslagdoek met aan de onderkanten ook borduursel. Haar man werkt op het vaste land in Puno en is in de weekenden thuis. Ze hebben boven hun huis twee kamers gebouwd voor gasten. Het ziet er netjes uit en door een zonnecel is er zelfs elektriciteit. Ze hebben geen stromend water, maar wel een wc. Deze moet je doorspoelen door er een emmertje water in de pot te gooien. Is ook effectief. Het valt ons niet tegen. We hadden het primitiever verwacht.
Blanca heeft voor ons lunch gemaakt. Vooraf Quinoa soep en als hoofdgerecht aardappelen met kaas. Ze zijn op het eiland vegetarisch, dus geen vlees bij het eten. Na het eten lopen we naar het dorpsplein. Vanaf hier zullen we vertrekken voor een wandeling naar een tempel en om de zonsondergang te zien. Het is een flinke klim naar boven. Gelukkig is er een pad, maar het is constant stijl omhoog lopen. Ook het eiland ligt hoogt (zo'n 4000 meter) dus je bent snel buiten adem.
Na ongeveer een uur lopen komen we aan bij de tempel. Er zijn op de berg twee tempels: 1 voor Patchamama (moeder aarde) en 1 voor Patchapata (vader aarde). We lopen naar de tempel van Patchatata. De tempel stelt niet zo veel voor, maar we lopen er een keer omheen. Hiervan schijn je geluk, gezondheid, voorspoed etc. te krijgen. Baat het niet, dan schaad het niet. Het begint steeds donkerder te worden. Dus een mooie zonsondergang ziet er niet in. We besluiten voordat het echt donker wordt naar beneden te lopen. Het ziet er namelijk ook uit dat het gaat regenen en onweer is al in de verte te horen. Naar beneden lopen is altijd fijn, dus we zijn zo beneden. Waarschijnlijk iets te vroeg. We zouden weer door de families naar huis worden gebracht, maar er is nog niemand. We besluiten dan toch maar zelf te gaan, het is even zoeken maar we zijn voordat het regent bij Blanca.
De regen barst goed los, het regent flink, het waait en er is onweer. Er zou 's avonds feest zijn op het plein. Dit is vanwege het slechte weer verplaatst naar binnen. Maar dan is het nog een stuk lopen naar het feest. Vanwege het slechte weer besluiten we niet te gaan. De volgende dag horen we dat veel mensen niet zijn gegaan. Wel kleden we ons nog even om in de traditionele kledij. Even leuk voor de foto's. Daarna op tijd naar bed, er is toch niets te doen. Wel praten we nog even met Blanca, zo komen we erachter hoeveel kinderen ze heeft. Dat ze eigenlijk de hele dag werkt. Ze kan niet goed stil zitten, als we bijvoorbeeld naar het dorpsplein lopen, dan is ze al lopend aan het breien.
We zijn weer vroeg op, na het ontbijt lopen we weer naar de haven. Hier ligt de boot op ons te wachten. Als iedereen er is, nemen afscheid van Blanca. We gaan een uurtje varen naar een volgend eiland. Het volgende eiland heet Taquile. Dit eiland staat bekend om het borduur en brei werk van de mannen. De vrouwen weven en de mannen maken de patronen. Je kunt hier dan ook veel van dit soort kleden, mutsen etc. kopen. Wij hebben al genoeg, dus hier kopen we niets.
Voordat we op het dorpsplein komen, moeten we eerst een stuk omhoog lopen. Ook weer een stijle klim. Het begint ook weer wat te regenen en hagelen. Dus niet heel fijn weer. Op het dorpsplein moeten we zelfs eerst een half uur wachten vanwege de regen voordat we verder kunnen. Na het bezoek het plein, lopen we door naar de andere kant van het eiland. Zo'n drie kwartier lopen. Het is een fijn pad, bijna vlak. Dus even een lekkere wandeling.
Na de wandeling stoppen we bij een huis waar we uitleg krijgen over het weven en borduren. De mannen dragen allemaal een muts op dit eiland en aan de hand van de muts kun je zien of hij getrouwd is. Op de wijze waarop de muts wordt gedragen kun je de gemoedstoestand aflezen. Handig dit soort mutsen.
Na de lunch stappen we weer op de boot naar Puno. Het is 2 uur en 40 minuten varen en onderweg is er weinig te zien. We dutten dus wat weg. Rond drie uur komen aan in Puno. Het einde van een interessante excursie. Wel verlangen we naar onze hotelkamer en naar een lekkere douche.
Morgen gaan we met de bus naar Cuzco. Een 7 uur durende rit. Dus een flinke. We zien dat onze bustickets niet kloppen. Er zijn geen tickets voor Erik & Petra. Dus dit regelen we s' avonds nog even met de lokale touragent. Tassen inpakken, slapen en dan morgen met de bus.
