Dinsdag 24 juni Moab

Dinsdag 24 juni Moab

Vandaag kunnen we uitslapen. We worden om 10.45 bij het adventure centre verwacht voor raften. Maar omdat we zo gewend zijn om vroeg op te staan, komt er van uitslapen ook niets. Ruim voor zeven uur zijn we op. 

Het hotel heeft een aantal wasmachines en drogers waar je zelf je kleren kunt wassen. Door voor 7 uur sta ik als een volleerd Amerikaanse kwartjes te gooien in de automaat voor waspoeder en daarna kwartjes in de wasmachine. De wasmachines gaan veel sneller dan in Nederland. in 25 minuten is de was gewassen. Daarna kwartjes in de droger en 45 minuten later is de was droog. En dat allemaal voor 3,5 dollar!

In dit hotel is het ontbijt inbegrepen. Het is niet fantastisch, de scrambeld eggs smaken volgens Johan naar kauwgom. We hebben ze een pancake machine die automatisch pannenkoeken bakt. Is wel grappig om te zien.

Rond half 11 gaan we op pad om ons te melden voor het raften. Zoals altijd in Amerika moet je hier eerst een verklaring tekenen dat alles op eigen risico is en dat je het bedrijf niet gaat aanklagen d.m.v. een rechtszaak. 

We krijgen onze zwemvesten en gaan met een echte Amerikaanse schoolbus op pad. Al snel zien we de Colorado rivier, deze is nog niet echt wild. Er wordt zelf op ge-supped. In de bus zitten ook kinderen, dus heel wild zal het wel niet worden.

Als we aankomen bij de afvaarplek worden we ingedeeld bij Amy. Een echte Amerikaanse die ons zal gidsen door de rivier. Het eerste stuk is er nog weinig actie, de water heeft wel stroming, maar er zijn geen stroomversnellingen. De kinderen vermaken zich op de boot met spelletjes waarbij ze proberen zo lang mogelijk op de bootrand blijven staan, zonder er in te vallen.

Dit type raften is heel wat anders dan we in Costa Rica hebben gedaan. Daar kregen we een helm op, instructies hoe we moesten zitten, peddelen etc. Daar was het best inspannend om te raften. Hier is het meer een pleziertochtje in een rubberboot.

Halverwege stappen we uit voor lunch. Er staat een buffetje voor ons klaar. Johan waagt zich aan de 'Sloppy Joe'. Dit blijkt een soort gehaktmengel te zijn met de smaak van chili con carne, maar dan zonder bonen.

Na de lunch stappen we weer in de boot, nu staat onze eerste stroomversnelling op het programma. Johan en Erik zitten nu voorin, zodat het meeste gewicht voorin zit. Hadden ze maar niet zo stevig moeten lunchen :). 

Voorin wordt je ook het meeste nat, dus ze zullen nog wat water over zich heen krijgen. We gaan eigenlijk al direct de stroomversnelling in, nu komt het 'echte raftgevoel'  naar boven. De neus duikt echt naar voren en we worden daarna gelanceerd. Op de foto's die zijn genomen, ziet het er ook erg indrukwekkend uit.

Na de stroomversnelling wordt het weer wat rustiger. We hebben een beetje wild water, maar geen echte stroomversnellingen meer, dat is wel jammer. We hadden ons meer voorgesteld van de rafttour. Het was wel een leuke afwisseling tussen al het rotsen kijken.

De tour duurde 4 uur, dus het is al wat later als we terug zijn. Nog even het stadje doorgelopen en dan terug naar het hotel. Terwijl we rijden horen we opeens een sissend geluid, eerst denken we dat het een lekke band is. Maar alle vier banden zijn nog goed. Het blijkt de fles limoenwater te zijn, die flink aan het borrelen is. Het water lijkt wel aan de kook! Het is vandaag dan ook 105 graden Fahrenheit (41 graden C) en in de auto die in de volle zon staat is het nog wel een stuk heter!

Vandaag gaan we op tijd eten, want morgen een lange reisdag voor de boeg: 560 kilometer. Onderweg  is er ook nog genoeg te zien, dus we verwachten zo'n 12 uur onderweg te zijn. Gelukkig zitten we 3 nachten in Springdale, zodat we voldoende tijd hebben om Zion en Bryce Canyon te zien.