Met de brommer op pad

Vandaag willen we de omgeving verkennen. We kunnen hiervoor een fiets huren of een brommer. We kiezen ervoor om met de brommer op pad te gaan. Op veel plekken hier kun je fietsen en brommers huren, dus een verhuurder is zo te vinden.

Bij de verhuurder kunnen we kiezen voor een scooter met automaat en een scooter waar je handmatig moet schakelen. We kiezen voor de scooter waar je zelf kunt schakelen. Hier rijden de lokale mensen ook op, dus deze moeten wat gewend zijn. Als we willen wegrijden, geeft de verhuurder aan dat je ook rustig in z'n 2 kunt wegrijden. Dus eigenlijk geen verschil tussen een automaat en een handgeschakelde. Behalve de verhuurprijs, een scooter met automaat is 2x zo duur. De scooters hebben geen koppeling en voor het schakelen zijn er twee stepjes, aan de voorkant voor het opschakelen en aan de achterkant voor het terugschakelen. Even wennen dus.

Als eerste moeten we tanken, want ze worden leeg afgeleverd. Middenin het dorp ligt een oude vliegtuiglandingsbaan, hierover moeten we heen om bij het tankstation uit te komen. Het is ook de doorgaande route van het ene gedeelte van het dorpje naar het andere.

Johan rijdt natuurlijk zo weg op de scooter. Voor mij is het even wennen. De scooters zijn wat afgeragd, dus ze hebben soms een wat ruwe hand nodig om ze in beweging te krijgen.

Na het tanken gaan we op pad. We gaan eerst een wat gammele houten brug over. We rijden eerst netjes over de treeplanken, maar we zien dat de lokalen gewoon op het midden van de brug rijden met de scootertjes. Aangezien zij vaak het beste weten wat het beste rijdt, doen we dat ook maar.

De route die we rijden wordt veel gebruikt door toeristen. We komen dan ook quads tegen, andere brommertjes. Niet iedereen let even goed op, zeker de quad rijders niet. Dus gelukkig wordt het op een bepaald moment rustiger.

De weg is erg slecht te noemen. Het is een kapot gereden gravelroad met diepe kuilen, losliggende stenen. Dus het is goed uitkijken. Van Johan mag het wat harder, maar ik doe liever voorzichtig aan. Kan ik op tijd de grote losliggende keien ontwijken. De helm die ik op heb, zal me namelijk niet veel beschermen als ik val. Hij is te groot en is eigenlijk meer voor de sier dan dat het bescherming biedt. Maar het is beter dan niets.

We besluiten de afslag te nemen naar een grot. We komen uit op een weggetje van 1,5 meter breed met stijgingen en dalingen. En ook weer de kuilen en keien. Dus een uitdagend stukje om te rijden. Met af en toe flink remmen omdat de afdelingen stijl zijn. Het is niet fantastisch aangegeven, dus op goed geluk kiezen we wat afslagen. Zowaar komen we bij de grot uit.

Vlak bij de ingang woont een familie die graag wil meeverdienen aan het toerisme. Dus voor het astronomisch bedrag van 10.000 kip (1 euro) mogen we bij hun het land op welke toegang geeft tot de grotten.

De zoon (naar schatting een jaar op twaalf) leidt ons de weg en zal ons begeleiden in de grotten. Zelf zou je het nooit vinden. We moeten over een hele gammele bamboe brug om er te komen. Het is een grot buiten de echte toeristische route, dus het is een geklauter om naar binnen te komen over scherpe rotsen. Er is niet echt een pad. 

De jongen gaat ons voor de grot is, hij leidt ons lang een kruip en sluip door route. Het is stikdonker, dus bijgelicht door een zaklantaarn moeten we goed uitkijken waar we onze voeten moeten neerzetten. Zoals gezegd, geen aangelegde trappen en padden. Dus via steen naar steen, door krappe ruimtes, soms zittend, soms kruipend gaan we door de grot heen. Een bijzondere ervaring, maar 1 keer is genoeg. We komen aan bij het eindpunt. Het is stikdonker, maar de jongen gooit een steentje naar beneden en we horen dat er water ligt.


Na even een gewacht te hebben, gaan we dezelfde route weer terug. Dus weer klauteren en kruipen. Wat is het lekker dat je dan weer buiten bent. Na het bezoek aan deze grot, loopt de jongen door naar de andere grot. We zeggen tegen elkaar, als deze net zo is als de andere dan zeggen we wel dat we terug gaan als het te smal wordt.

De tweede lijkt wat ruimer en de bodem is vlak en we hoeven niet te lopen over vlijmscherpe rotsen. Op een gegeven moment wordt het smaller. Ik ga nog even door, maar Johan besluit te wachten totdat we terugkomen. Maar we gaan er via een andere kant uit en de grot is toch niet zo smal als eerst lijkt in het zaklamp licht. Gelukkig maar, dus ook Johan kruipt door.

Gelukkig was dit de laatste grot. We hebben ook even genoeg grotten gezien voor vandaag. We lopen weer terug naar onze scooters. Nog even uitpuffen en we gaan weer op pad. Terug over het smalle pad en daarna weer de hoofdweg op. We worden weer heerlijk door elkaar geschud.

We stoppen nog even bij een lokaal winkeltje om even wat te drinken te kopen en het daar rustig op te drinken. Het tikt vandaag weer tegen de 40 graden aan, dus na zo'n klautertocht is wat drinken geen overbodig luxe.

Daarna weer op pad. We gaan naar de Blue Lagoon. Een plaatselijk watertje met een blauwe kleur. Het kan hier erg druk zijn met toeristen, maar we gokken het er maar op. Aangekomen blijken er veel lokale mensen te zitten. Ze zitten lekker te bbq-en of zitten met de gehele familie lekker bij het water. Er is een stukje waar veel toeristen zitten. Maar wij gaan lekker bij de lokalen zitten, even lekker de voetjes in het water. Johan besluit er helemaal in te gaan om af te koelen. Het water is dan ook heerlijk, ietwat aan de koele kant. Maar lekker schoon en heerlijk om af te koelen.

Kleine jongetjes klimmen zo hoog mogelijk in een boom om daarna in het water te springen. Ze hebben er erg veel plezier in. Ook andere buitenlanders kiezen er voor om bij de rustige lokale bevolking te zitten i.p.v. bij de luidruchtige toeristen. We zitten hier even een uurtje om te relaxen en gaan daarna weer op pad.

Op weg naar de Blue Lagoon hebben we een Eco restaurant gezien waar we willen lunchen. Hier stoppen we dus. We krijgen hier heerlijke fried noodles met kip. We eten echter vegetarisch omdat we alle kip weggeven aan de schattige poesjes van het restaurant. Ze zijn niet mager, maar ze lusten wel graag de kip. Met z'n drietjes zitten ze voor onze tafel te wachten totdat we de kip naar beneden gooien. Het zijn leuke jonge beestjes.

Daarna weer op pad, terug naar het dorp. Dus de weg leidt weer over de kuilen, stenen etc. We worden helemaal door elkaar geschud en zitten onder het stof. Onderweg lopen ook koeien langs de weg. Dus daar moeten we ook oppassen. Wel leuk om zo een keer op pad te gaan. Terug over de brug en we zijn weer in het dorp. Hier leveren we de scooters weer af. Eerst nog even wat drinken, we hebben een droge mond gekregen van het stof. Onze kleren zijn helemaal smerig van het stof, maar ook van het geklauter in de grotten. Je kunt dus echt zien dat we op pad zijn geweest.

Nadat we opgefrist zijn, gaan we in het dorpje nog een tour boeken voor de volgende dag. In het dorp zelf is niet veel te beleven, dus je moet er op uit. Morgen gaan we kajakken, lopen, naar een dorpje toe en cave tubben (zittend in een binnenband van een vrachtwagen door een grot met water). Dus ook weer een drukke dag voor de boeg.