Berg op, berg af

Gisteren werden we om 4 uur gewekt door een gong en trommelslagen vanuit de boeddhistische tempel in de buurt. Hiermee laten ze de gelovigen weten dat het tijd is om op te staan en Boeddha te vereren. Een beetje vroeg voor ons als toeristen om op te staan, dus we proberen maar weer verder te slapen.

Na het ontbijt lopen we naar de meeting point. We gaan starten met een 2 daagse trekking. Dit houdt in dat we de eerste dag zo'n 6 uur gaan lopen. We gaan dan overnachten in een bergdorpje en de volgende dag lopen we weer zo'n drie uur.  Er staat ons dus nog een pittige tijd te wachten.

Bij de meeting point blijkt dat onze groep bestaat uit ons twee en een Engelse vrouw. Samen met een gids gaan we op pad. Het eerste stuk is nog gemakkelijk. We worden met een busje naar ons startpunt gebracht. 

Hier komen we ook nog olifanten tegen waar toeristen inzitten op een stoeltje. Dit is niet natuurlijk voor deze dieren en eigenlijk zouden ze dit soort dingen niet meer mogen aanbieden. Maar zolang het nog niet voldoende bekend is hoe deze dieren worden getraind om toeristen te laten rijden en hoe slecht dit voor de rug van de olifant is, zullen er altijd toeristen zijn die dit soort tours boeken.

We gaan eerst nog een stukje varen om echt te starten met lopen. De eerste twee uur lopen gaat over een goed pad, lichte klimming maar valt nog wel mee. We komen dan aan bij het eerste dorpje waar we even rusten. Dit is een Khmu dorp. De belangrijkste bevolking groepen in Laos zijn de Laotianen, deze leven voornamelijk in de vlakke gebieden. De Khmu welke iets hoger op de berg wonen. En de Hmong welke het hoogst op de berg woont.

In het Khmu dorpje wonen een aantal families in zelfgemaakte huizen van bamboe met daken van gedroogd gras. Tussen de huizen lopen varkens, kippen en honden. Er is geen bestrating, er ligt alleen zand. In het dorpje is het verrassend schoon. Dit komt ook omdat de kippen en varkens al het vuil opeten. Maar ook houden de inwoners de paden schoon. Dit dorpje beschikt men nog wel over elektriciteit.

Na even gerust te hebben gaan we verder op pad. Dit keer wordt het een stuk steiler. Het zijn geen mooie aangelegde wandelpaden, maar het pad dat wordt gebruikt door de lokale bevolking. Het is ongeveer zo'n 40 cm breed met als je geluk hebt aan weerszijden begroeiing. Maar soms ook een een afgrond aan de ene kant. Klimmen gaat niet geleidelijk maar steil omhoog. Ook hier geen mooie treden, maar klauteren via stenen of kleine kuiltje in het keiharde zand. Voor ons uit het platte Nederland, is dit behoorlijk werken. We zijn geen echte 'berggeiten'. Overigens zou deze manier van klimmen niet eens mogen in Nederland omdat het veel te gevaarlijk is. Als je valt, kun je meteen een grote afgrond invallen.

Als we dit van te voren hadden geweten, hadden we het waarschijnlijk ook niet gedaan. We hadden vooraf nog in Nederland gevraagd wat voor type trekking het was. In Nederland gaven ze aan dat het een gemakkelijke trekking was, met af en toe wat stijgingen en dalingen. Maar niets bijzonders.  Dat blijkt niet helemaal correct te zijn. In Laos wordt dit beschouwd als een gemiddelde zware trekking. In Laos zijn ze wat gewend met 80% bergen. In Nederland zou het beschouwd worden als een zware trekking.

Na nog een keer twee uur lopen komen we aan bij een Hmong dorpje. Dit is een klein dorpje met maar een paar families. Hier gaan we ook lunchen. Lekkere 'fried rice'. De honden en kippen die hier ook rondlopen, vinden het ook heerlijk. De mensen verkopen ook wat zelfgemaakte tasjes. Dus hier ook wat van gekocht. Omdat ze niet heel gemakkelijk te bereiken zijn, is dit 1 van de weinige inkomstenbronnen. Dus het is hier goed besteed.

Als we de lunch op hebben en de honden ook gevoerd zijn, gaan we weer op pad. Het is inmiddels de warmste tijd van de dag. Het zou over de 40 graden moeten zijn en zo voelt het ook. Het stuk dat we lopen heeft geen enkele beschutting omdat alle bomen zijn gekapt. Deze bomen liggen over het pad. Dus we moeten klauteren over de stammetjes heen. Dat de afgrond door deze stammetjes niet goed meer zichtbaar is, maakt het extra lastig. Het is goed kijken waar je de voeten neerzet. We zijn het wel met elkaar een dat dit volgens ons niet onder 'leuk' valt. Je ziet helemaal niets van de omgeving omdat je zo gefocust bent op waar je je voeten moet neerzetten. Daarnaast loopt je in de brandende zon, op een stijgend en dalend terrein. 

Uiteindelijk komen we aan in het Khmu dorpje waar we zullen overnachten. Ook hier weer dezelfde type huisjes als in het eerste Khmu dorp. We overnachten in een Homestay. Dit houdt in dat een gezin een gebouwtje heeft gebouwd met verschillende kamertjes waar mensen kunnen overnachten. Het zijn simpele kamertjes. Ook de Bamboe gevlochten vloer ligt een soort van dunne futon en daarboven is een klamboe gespannen. Daarnaast zijn er dekens beschikbaar. Het dorpje is niet aangesloten op het electriciteitsnet. Er is een generator, welke wordt gebruikt om gezamenlijk tv te kijken. Het huisje waar we overnachten heeft dus geen elektriciteit.

Op het terrein staat ook een 'badhokje'. Hierin is een hurktoilet en een bak met water waarmee je je kunt wassen. Geen mooie doorspoel wc's of douches. Op een back-to-basic douchen door een plens koud water over je heen te gooien.

Maar ook hier wordt het terrein netjes bijgehouden. Het lossen zand wordt netjes aangeveegd en langs de afscheiding staan plantjes geplant, die 's avonds water krijgen. Ook de rest van het dorpje ziet er netjes uit. De mensen zijn gewend dat ze soms buitenlanders in het dorp hebben. De meesten zwaaien vrolijk en vinden het ook geen probleem als je een foto maakt. Ook hier weer loslopende honden, varkens en kippen.

Er zijn verschillende homestays in het dorpje. Iedere keer wordt er gerouleerd waar overnacht wordt, zodat meerdere families kunnen profiteren van de toeristen. Ook zijn er winkeltjes waar je drinken kunt kopen.

Omdat er geen elektriciteit is, is het om 19:00 ook al echt donker. Je ziet niets meer en je hebt dus een lampje nodig om rond te kunnen lopen. Vaak gaan de mensen hier dan ook al op tijd slapen en staan ze op zodra het licht wordt.

's Avonds krijgen we te eten; soep met groenten, geroerbakte groenten en sticky rice (kleefrijst). Sticky rice is de meeste gegeten maaltijd in Laos. Ze ontbijten er mee, het gaat mee als lunch in een speciale gevlochten box en het is onderdeel van het avondeten. Het is goedkoop, voedzaam en het vult.

Johan wordt grote vrienden met de hond van de familie, want hij geeft haar lekker veel sticky rice. Dat vindt ze erg lekker.

Na het eten komt onze gids nog aan we de lokale sterke drank: Lao Whisky. Het is sterke drank gestookt van rijst. Omdat dit erg goedkoop is, goedkoper dan bier, wordt dit veel door de lokale bevolking gedronken. Johan proeft wat, ik vind het vooral chemisch ruiken. Geen idee wat ze er door heen gooien.

Omdat we moe zijn en er toch niets te doen is, gaan we op tijd slapen. De volgende dag wordt weer inspannend. We worden 's ochtends op tijd gewekt door de kraaiende hanen en de dorpsgong. Er is namelijk een ochtend vergadering in het dorp. Als er iets belangrijks te melden is, worden alle inwoners van het dorp opgeroepen om naar het gemeenschapsgebouw te gaan en te luisteren. Waar de vergadering over gaat, is onduidelijk voor ons.

Na het ontbijt gaan we weer op pad. Eerst gaan we even kijken bij de lagere school in het dorp. School is niet gratis in Laos. Dus als de ouders het niet kunnen betalen, gaat een kind niet naar school. Omdat een gezin vaak groot is, komt het vaak voor dat een aantal kinderen wel naar school kan en een aantal niet. Van buiten het dorp komt vaak een leraar die doordeweeks in het dorp verblijft en in weekend naar huis gaat. Er zijn te weinig leraren in Laos, dus vaak zit in lokaal meerdere klassen.

We gaan na het bezoek weer verder lopen. Gelukkig is het eerste gedeelte nog goed te doen. Wel wat glibberig omdat we beekjes moeten oversteken. Dit gaat soms via stenen die boven het water uitsteken of soms via een aantal bamboestammen die over het beekje liggen. Goed evenwicht bewaren dus. Het is nu het droge seizoen in Laos, dus alles is ook super droog. De bodem ligt vol met afgevallen dode bladeren en er zitten scheuren in de grond van droogte. De aankomende maanden wordt het nog droger. 

Deze droogte heeft voor ons als voordeel dat het terrein niet zo glibberig is. Sommige steile stukken waar je via de stenen omhoog moet klauteren wordt als het nat is nog gevaarlijker. Ook de kleine beekjes die we nu oversteken zijn dan riviertjes geworden waar je kniediep doorheen moet waden. Dan maar liever nu, het is dan niet zo mooi groen. Maar iets veiliger.

Ook nu hebben we weer na een tijdje een flinke klim van 20 minuten constant steil omhoog. Het is vandaag nog iets warmer dan gisteren en vooral ook broeierig. Dus het is flink zweten en afzien. Gelukkig hebben we na deze klim weer even een stop in een dorpje.

Daarna nog het laatste stuk van zo'n 1,5 uur lopen. Vooral veel dalen. Maar ook hier is het pad weer smal, steil naar beneden en geen stevige plekken om je voeten neer te zetten. Het is stapje voor stapje naar beneden. Wat zijn we blij als we het eindpunt zien. Genoeg trekkings gedaan voor een lange tijd.

In het dorpje van ons eindpunt van de trekking sjouwen vrouwen zaken vol met stenen omhoog. Ze doen dit met de hengsel van de tas op hun voorhoofd. Super zwaar! Daarbij vallen onze zere voeten en vermoeide benen in het niets.

Bij het eindpunt stappen we in een bootje op weg naar onze lunchplek. Hier is normaal een waterval, maar in het droge seizoen staat deze droog. Dus hier weinig te zien. Na onze lunch nog een stukje met de boot naar het punt waar we gisteren gestart zijn.

Tijdens de boottocht zien we de lokale bevolking vissen vangen in de rivier. Ze doen dit met speren of door netten vast te houden in stroomversnellingen. Ook zien we vrouwen de was doen en kinderen spelen in het water. 

Onze trekking zit er op. We nemen afscheid van onze medereiziger. Een Britse vrouw van 64 jaar die in haar eentje een jaar rondreist door Azië. Ze reist van het ene vrijwilligerswerk naar het andere. De leeftijd is zeker niet aan haar af te zien. Ze is al een halfjaar op pad. Als ze terug is in Engeland wil ze even werken en daarna verder reizen in Zuid Amerika.

Bij aankomst in ons hotel het vuil van de afgelopen dagen er af gewassen. Morgen onze laatste volle dag in Laos.








.